3 Pułk Piechoty Legionów został utworzony po wybuchu I wojny światowej z żołnierzy rozwiązanego wcześniej Legionu Wschodniego, uzupełnionego ochotnikami ze Śląska i Galicji. Uczestniczył w działaniach wojennych już od października 1914 roku, brał udział w wojnie polsko-ukraińskiej lat 1918–1919 i polsko-bolszewickiej 1920 roku.
W okresie międzywojennym wchodził w skład 2 Dywizji Piechoty Legionów. Stacjonował początkowo w Łukowie i Grodnie. Ostatecznie dyslokowany w garnizonie Jarosław.
W trakcie kampanii wrześniowej w składzie Armii Łódź przeszedł szlak bojowy od Wygiełzowa przez Skierniewice, Pogroszew, Umiastów, Ołtarzew i Puszczę Kampinoską do Twierdzy Modlin, gdzie złożył broń 29 września 1939 roku.
W wyniku odtwarzania przedwojennych jednostek wojskowych w celu przeprowadzenia akcji „Zemsta”, czyli pomocy Warszawie w powstaniu z 1944 roku powstała 2 Dywizja Piechoty Legionów Armii Krajowej „Pogoń” Okręg Radom – Kielce,
a w jej składzie 3 Pułk Piechoty Legionów Armii Krajowej. Dowódcą Pułku był kpt. Stanisław Poreda „Świątek”. Pułk składał się z trzech batalionów. Dowódcą 2 batalionu był kpt. Antoni Heda „Szary”.
08.10.1944 roku Antonii Heda „Szary” został mianowany dowódcą 3 Pułku Piechoty Legionów Armii Krajowej.
„Szary” brał razem ze swoimi kompanami z 3 Pułku udział w zakończonej sukcesem akcji na więzienie kieleckie z 4/5.08.1945 roku. Celem tej akcji było uwolnienie dowództwa 2 Dywizji Piechoty Legionów Armii Krajowej.
Ostatnim starciem z Niemcami jakie stoczył Heda, była bitwa pod Piekłem Niekłanskim w rejonie Piotrkowa. Miała ona miejsce 5 XI 1944 roku, zakończyła się ona porażką w wyniku której odział stracił 12 zabitych, 20 rannych i 28 wziętych do niewoli. Kilka dni później Heda ,,Szary” podjął decyzję o demobilizacji oddziału. Po wkroczeniu sowietów w styczniu 1945 roku i rozwiązaniu AK Antoni Heda postanowił się ujawnić, jednak pod wpływem swojego przełożonego mjr. Stefana Gądzio ps. ,,Kos” zaniechał tego.